sekarang nie mak dah jarang dtg pura kencana
sebabnya...

sebab...tiap kali mak abah dtg sini, masa nak balik mesti Balqish merengek + menangis + meronta2 nak ikut diorg balik khg timur.

mak abah sedih bila tengok Balqish macam tu.
sbb tu mak abah akan pikir 400 x kalau nak dtg pura kencana.

hmmmm........
mak cakap " alaaa G, kalau esoknya tak sekolah, bagila mak bawak balik Balqish.nanti mak hantar la semula"..

saya "...mak...Balqish tu je la sorg penawar kat rumah nie. Kalau die takde, kitorng mesti boring.taktau nak buat ape."

mak..ogy minta maaf yea.bukan saja2.tapi memang betul. tak kiralaaa...ogy ke..shah ke...memang tak boleh nak hidup kalau takde Balqish.
setiap pagi lepas hantar balqish pegi little caliphs pastu on the way nak g ofis pun dah start rindu keletah die.
pastu, time lunch berdua pun bercerita lagi pasal Nur Balqish.
Bila petang sebelum sampai little caliphs pun bercerita tentang Nur Balqish lagi.
camane tu?
belum lagi kalau Balqish tido awal.memang termenungla papa teringatkan anak manja die.
camne? camne?
hati siapa yang perlu dijaga? perasaan siapa yg perlu diambil kira?

mak abah jangan la sedih.
balqish nangis sekejap je.
tak sampai seminit kereta abah gerak, Balqish dah berenti menangis.
dah main mcm biasa.

lagi sekali ogy minta maaf yea mak.
memang tak boleh nak bagi kebenaran.
sebab NUr Balqish Qaisarah lah satu-satu nya permata hati kami.
penawar duka kami.
penghibur kami.
remote bergerak kami.
jam loceng hujung minggu.

dan..kalau boleh setiap detik kami nak habiskan masa bersama Nur Balqish Qaisarah.